De 23-jarige Floortje Mackaij is één van de belangrijke pionnen uit het damesteam van Team Sunweb. Als tiener schaatste ze op nationaal niveau, maar besloot zich in 2012 volledig op het wielrennen te focussen. En dat komt niet als een verrassing, gezien de omgeving waarin ze is opgegroeid. Zo was haar vader Ron tussen 1985 en 1995 professioneel wielrenner, en werkt haar broer Bram voor het wielermagazine Fiets. Bovendien heeft ze een relatie met profwielrenner Dylan van Baarle, die momenteel bij Team Sky rijdt. Floortje heeft zich vriendelijk gecommitteerd om op regelmatige basis een column voor The Prologue te schrijven. En in de eerste editie vertelt ze ons meer over het vrouwenwielrennen, haar favoriete wedstrijden én blikt ze vooruit op de Vlaamse Klassiekers.
Ik fietste laatst met Bram Tankink, en hij vroeg mij: “Is dit je full-time baan, of volg je er nog een studie naast?” Ik begon te lachen, maar besefte tegelijkertijd hoe weinig hij – en met hem vele anderen – van het vrouwenwielrennen afweet. Dus misschien is het handig om met de basis te beginnen.
Sorry Bram
Sorry Bram, maar ook in het vrouwenpeloton is het zwaar werk en veel afzien. Net zoals bij de mannen zijn er verschillende type renners. Zowel de pure sprinters en klimmers, als tijdrijders en allrounders die meer voelen voor de klassiekers. En ik val in die laatste categorie.
Er is echter één groot verschil tussen het elite mannenpeloton en het vrouwenpeloton. Dat is simpelweg de grootte van de groep dat op het hoogste niveau uitkomt. Omdat het vrouwenpeloton een stuk kleiner is, hoor je vaker dezelfde namen als winnaars voorbijkomen.
Een betere klimmer
Je komt in het vrouwenpeloton best ver als je redelijk snel bent en goed kunt klimmen. Maar er is wel degelijk een onderscheid te maken tussen renners van Team Sunweb. Coryn (Rivera) is een pure sprinter. Maar ik ben meer allround; ik kan verschillende rollen binnen het team vervullen. En nu mijn vriend Dylan van Baarle (Team Sky) in Monaco woont, heb ik echt een stap gezet in het klimwerk ten opzichte van het vorige seizoen.
Fietskoppel
Een van de voordelen van een relatie met een andere profwielrenner is dat we elkaars omstandigheden als geen ander begrijpen. Zowel de positieve dingen als uitdagingen, en daar kunnen we goed over praten. Een van de minder goede dingen van een fietskoppel? Onze voorraad fietskleding is niet normaal groot. Ik denk dat we wel vijf dozen ter grootte van een wasmachine vol nieuwe kleding hebben staan.
Liefde voor Vlaanderen
Ik houd echt van de zware voorjaarsklassiekers in Vlaanderen; de wedstrijden kunnen wat mij betreft niet zwaar genoeg zijn. Ik vind het geweldig om in slecht weer over de kasseien te knallen. Dat is mijn ding, en past bij mijn rijstijl. Op een of andere manier ben ik altijd goed in slecht weer. Het is denk ik een mentaal dingetje. De helft geeft al op als het regent, terwijl ik zoiets heb van: “We hebben er allemaal last van.” Misschien helpt het wel dat ik geen angst heb om hard te fietsen in de regen.
Ronde van Vlaanderen
Mijn favoriete wedstrijden zijn de voorjaarsklassiekers, en ik kijk met name erg uit naar de Ronde van Vlaanderen. Ik visualiseer al de hele week hoe ik over de Kwaremont rijd en het lastige vervolgstuk aan ga pakken. Afgelopen winter ben ik er geweest om te verkennen, om er een beetje gevoel voor te krijgen. De Ronde van Vlaanderen is een van de meest speciale wedstrijden op de kalender, en ik heb er een goed gevoel bij. Ik ben er klaar voor om me in de strijd te mengen tot het bittere einde, en er hopelijk met de winst vandoor te kunnen gaan. Gisteren zijn we naar België vertrokken om de eendaagse wedstrijd Driedaagse Brugge-De Panne en Gent-Wevelgem te rijden. De fietswereld in België is zo speciaal. De sfeer in Vlaanderen, de prachtige gekte van de fans. Ik kijk er dan ook net zo erg naar uit als de meeste fans!
Tot de volgende column! ~ Floortje Mackaij